Hoog tijd voor een nieuwe update!
Blijf op de hoogte en volg Hanke
26 November 2013 | Zuid-Afrika, Gordons Bay
Ha lieve allemaal,
Het is weer hoog tijd voor een nieuwe update.. Het is nog steeds 100 procent genieten hier! :) Waar ik voordat ik hier heen ging soms weleens bang was voor heimwee, kan ik nu zeggen dat ik daar, op de eerste dag na, nog geen seconde last van heb gehad. En dat is niet omdat ik jullie niet lief en aardig vind, het lijkt me heeel leuk om jullie even te zien, maar ik ben blij dat ik hier nog ruim drie maanden ben. En van die maanden ga ik nog meer genieten.. Hoewel ik niet weet of dat mogelijk is;) Met de meiden boven is het enorm leuk, we zijn echt een topteam! (Al zeg ik het zelf) We hebben super veel lol samen, maken de flauwste grappen, doen de liefste dingen voor elkaar met het engelenspel, leren elkaar beter kennen door een 'suf spelletje', weerwolven met elkaar als er gasten zijn en hebben fijne Bijbelstudies met elkaar. Wat wil een mens nog meer..
We hebben in de afgelopen tijd een week zonder internet gezeten, niet per se vervelend, maar toen het internet het weer deed, klonken uit alle kamers Skype gesprekken, toch wel zo fijn om contact met Nederland te kunnen hebben :)
Ook aan de Zuid Afrikaanse manier van werken ben ik ondertussen helemaal gewend, en wat is die stijl eigenlijk lekker. De mensen zijn veel relaxter, en niet zo gejaagd als in Nederland. Waar ik in Nederland vrij stipt was met op tijd komen, maakt het me nu niet zo uit als ik ergens wat later kom. Maar op sommige momenten kan ik me ook heel erg verbazen over het land en dan vooral over de regering. Zo hebben ze pas besloten om alle registraties voor kinderhuizen in de westkaap in te trekken. Het is sowieso al heel moeilijk om je als kindertehuis te laten registreren, bij elke aanvraag verzinnen ze wel iets waardoor het niet door kan gaan. Maar nu hebben ze dus alles ingetrokken, want een registratie betekent dat de regering geld moet geven aan een kindertehuis en dat willen ze niet. Nu zeggen ze dat ze alle kinderen in pleeggezinnen willen hebben. Op zich een mooie gedachte, alleen is het jammer dat er bijna geen pleeggezinnen zijn, er in veel pleeggezinnen problemen zijn, en mensen het alleen voor het geld doen.
Qua kinderen verandert er nog steeds veel. Zo hebben we M. met wie we druk zijn met bezoeken aan allerlei instanties voor haar adoptie. Zij vertrekt waarschijnlijk in februari naar Amerika. Mooi om zo'n proces van dichtbij mee te maken. Dan hebben we N. die nu het eerste weekend bij haar tante is geweest en als alles goed gaat met kerst definitief bij haar gaat wonen. Ook zijn er nog twee gezinnen die misschien herenigd gaan worden, hier staan nog gesprekken voor gepland met de social worker. Onzekere tijden dus, voor ons, want wie is er in de vakantie wel en wie niet. Maar veel meer voor de kinderen, want ook wij kunnen ze niet vertellen of ze naar huis gaan of hier blijven. De één heeft het al over een goodbye party, terwijl wij nog geen idee hebben wat er gaat gebeuren. Lastig om de kinderen geen duidelijkheid te kunnen geven. Maar ook hierin vertrouwen we op God, Hij heeft een plan met al deze kids. Het zal voor de andere kinderen moeilijk zijn om te zien dat kinderen vertrekken naar familie of een nieuwe vader en moeder terwijl zij hier achter blijven. Kinderen voelen zich verworpen en alleen gelaten door hun familie. Vooral R. is hier erg mee bezig. Hij woonde eerst, samen met zijn zusje, bij zijn tante. En is hier geplaatst omdat zijn tante niet voldoende geld had om voor hen te zorgen. Hij vraagt zich af waarom andere familie niet voor hen wil zorgen. Het was daarom extra fijn dat zij pas een weekend naar hun oom en tante konden, ze kwamen stralend terug. R. is echt een denkertje, hij vraagt zich nu al af hoe het met hem moet als hij 18 jaar is, moet hij dan hier weg en blijft zijn zusje hier dan wonen.. Triest dat hij over zulke dingen moet nadenken..
Vorige week zeiden twee meisjes tegen me 'auntie you are my mum' en 'auntie i'am you child'. Het is heel fijn dat ze zich blijkbaar geliefd en geborgen voelen bij me, maar het is tegelijkertijd ook pijnlijk.
Er zijn gelukkig ook meer dan genoeg geniet momentjes. Zoals vanavond toen ik even verstoppertje deed op een unit, en daarna dikke dikke knuffels en drie Nederlandse zoenen van de kids kreeg. Of wanneer kids op me af komen rennen wanneer ik beneden ben en me zo'n dikke knuffel geven dat ik bijna omval. :) Of wanneer N. haar neus optrekt en met haar hoofd schud (waarbij verwacht word dat ik dat ook doe) en ze zegt 'it's only you and me'. Dit doet ze altijd als ze me ziet. Of wanneer L. op me afstormt en roept 'auntie when are we finishing my big big book'. Of de prachtige luchten wanneer de zon onder gaat. Of die keer dat Arjanne en ik deden alsof we samen op één mountainbike boodschappen gingen doen, waarop Lydia bijna een hartaanval kreeg en naar boven rende om te vragen aan de anderen of we gek geworden waren, want het was veel te gevaarlijk. En de andere aunties van beneden zeiden 'sjoe aunties you are so crazy!' En zo kan ik nog wel even door gaan.. :)
De afgelopen tijd hebben veel mensen uit Zuid Afrika zich aangeboden als vrijwilliger, een buurvrouw die bijles komt geven, een stel uit de Christ Church die één keer in de maand komt helpen, een mevrouw die een Christmas party gaat regelen en een meneer van een stichting die spontaan op een zondag langs komt om te kijken wat hij voor ons kan doen. Geweldig, ons gebed is verhoort, want een aantal weken geleden in de meeting hebben we gebeden voor vrijwilligers uit Zuid Afrika zelf.
Volgende week begint de zomer vakantie, deze vakantie duurt zo'n 5 weken. In de vakantie gaan we kamperen met de kids en we willen met de kinderen nog een betaald uitje doen, zo dat ze niet de hele tijd binnen Goeie Hoop zijn en ze ook een mooie herinnering hebben. Hier hebben we wel geld voor nodig. Het lijkt mij geweldig als jullie daarin iets willen bijdragen, om zo ook deze kinderen een mooie, onvergetelijke vakantie te geven. U/jij kunt dit geld, als je iets kunt missen, overmaken op mijn rekeningnummer: 1375413 t.n.v. Hanke van Dijk, O.v.v. vakantie goeie hoop. De kinderen en ook wij zullen jullie erg dankbaar zijn!
Veel succes daar met alle Sinterklaas voorbereidingen, surprises, gedichten, kerst, etc.;) Vorige week zondag hadden we een adventsfeest, dus ik kom al een beetje in de kerststemming, het is wel gek om met zulk warm weer kerstliedjes te zingen.. Zondag was het al 36 graden in de schaduw, die nacht hebben we buiten geslapen op het balkon. Heerlijk, het voelde echt als een slaapfeestje.
Dus voor jullie sterkte met de kou, dan geniet ik hier van het warme zonnetje.
Liefs, Hanke
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordons bay 7151
South Africa
Het is weer hoog tijd voor een nieuwe update.. Het is nog steeds 100 procent genieten hier! :) Waar ik voordat ik hier heen ging soms weleens bang was voor heimwee, kan ik nu zeggen dat ik daar, op de eerste dag na, nog geen seconde last van heb gehad. En dat is niet omdat ik jullie niet lief en aardig vind, het lijkt me heeel leuk om jullie even te zien, maar ik ben blij dat ik hier nog ruim drie maanden ben. En van die maanden ga ik nog meer genieten.. Hoewel ik niet weet of dat mogelijk is;) Met de meiden boven is het enorm leuk, we zijn echt een topteam! (Al zeg ik het zelf) We hebben super veel lol samen, maken de flauwste grappen, doen de liefste dingen voor elkaar met het engelenspel, leren elkaar beter kennen door een 'suf spelletje', weerwolven met elkaar als er gasten zijn en hebben fijne Bijbelstudies met elkaar. Wat wil een mens nog meer..
We hebben in de afgelopen tijd een week zonder internet gezeten, niet per se vervelend, maar toen het internet het weer deed, klonken uit alle kamers Skype gesprekken, toch wel zo fijn om contact met Nederland te kunnen hebben :)
Ook aan de Zuid Afrikaanse manier van werken ben ik ondertussen helemaal gewend, en wat is die stijl eigenlijk lekker. De mensen zijn veel relaxter, en niet zo gejaagd als in Nederland. Waar ik in Nederland vrij stipt was met op tijd komen, maakt het me nu niet zo uit als ik ergens wat later kom. Maar op sommige momenten kan ik me ook heel erg verbazen over het land en dan vooral over de regering. Zo hebben ze pas besloten om alle registraties voor kinderhuizen in de westkaap in te trekken. Het is sowieso al heel moeilijk om je als kindertehuis te laten registreren, bij elke aanvraag verzinnen ze wel iets waardoor het niet door kan gaan. Maar nu hebben ze dus alles ingetrokken, want een registratie betekent dat de regering geld moet geven aan een kindertehuis en dat willen ze niet. Nu zeggen ze dat ze alle kinderen in pleeggezinnen willen hebben. Op zich een mooie gedachte, alleen is het jammer dat er bijna geen pleeggezinnen zijn, er in veel pleeggezinnen problemen zijn, en mensen het alleen voor het geld doen.
Qua kinderen verandert er nog steeds veel. Zo hebben we M. met wie we druk zijn met bezoeken aan allerlei instanties voor haar adoptie. Zij vertrekt waarschijnlijk in februari naar Amerika. Mooi om zo'n proces van dichtbij mee te maken. Dan hebben we N. die nu het eerste weekend bij haar tante is geweest en als alles goed gaat met kerst definitief bij haar gaat wonen. Ook zijn er nog twee gezinnen die misschien herenigd gaan worden, hier staan nog gesprekken voor gepland met de social worker. Onzekere tijden dus, voor ons, want wie is er in de vakantie wel en wie niet. Maar veel meer voor de kinderen, want ook wij kunnen ze niet vertellen of ze naar huis gaan of hier blijven. De één heeft het al over een goodbye party, terwijl wij nog geen idee hebben wat er gaat gebeuren. Lastig om de kinderen geen duidelijkheid te kunnen geven. Maar ook hierin vertrouwen we op God, Hij heeft een plan met al deze kids. Het zal voor de andere kinderen moeilijk zijn om te zien dat kinderen vertrekken naar familie of een nieuwe vader en moeder terwijl zij hier achter blijven. Kinderen voelen zich verworpen en alleen gelaten door hun familie. Vooral R. is hier erg mee bezig. Hij woonde eerst, samen met zijn zusje, bij zijn tante. En is hier geplaatst omdat zijn tante niet voldoende geld had om voor hen te zorgen. Hij vraagt zich af waarom andere familie niet voor hen wil zorgen. Het was daarom extra fijn dat zij pas een weekend naar hun oom en tante konden, ze kwamen stralend terug. R. is echt een denkertje, hij vraagt zich nu al af hoe het met hem moet als hij 18 jaar is, moet hij dan hier weg en blijft zijn zusje hier dan wonen.. Triest dat hij over zulke dingen moet nadenken..
Vorige week zeiden twee meisjes tegen me 'auntie you are my mum' en 'auntie i'am you child'. Het is heel fijn dat ze zich blijkbaar geliefd en geborgen voelen bij me, maar het is tegelijkertijd ook pijnlijk.
Er zijn gelukkig ook meer dan genoeg geniet momentjes. Zoals vanavond toen ik even verstoppertje deed op een unit, en daarna dikke dikke knuffels en drie Nederlandse zoenen van de kids kreeg. Of wanneer kids op me af komen rennen wanneer ik beneden ben en me zo'n dikke knuffel geven dat ik bijna omval. :) Of wanneer N. haar neus optrekt en met haar hoofd schud (waarbij verwacht word dat ik dat ook doe) en ze zegt 'it's only you and me'. Dit doet ze altijd als ze me ziet. Of wanneer L. op me afstormt en roept 'auntie when are we finishing my big big book'. Of de prachtige luchten wanneer de zon onder gaat. Of die keer dat Arjanne en ik deden alsof we samen op één mountainbike boodschappen gingen doen, waarop Lydia bijna een hartaanval kreeg en naar boven rende om te vragen aan de anderen of we gek geworden waren, want het was veel te gevaarlijk. En de andere aunties van beneden zeiden 'sjoe aunties you are so crazy!' En zo kan ik nog wel even door gaan.. :)
De afgelopen tijd hebben veel mensen uit Zuid Afrika zich aangeboden als vrijwilliger, een buurvrouw die bijles komt geven, een stel uit de Christ Church die één keer in de maand komt helpen, een mevrouw die een Christmas party gaat regelen en een meneer van een stichting die spontaan op een zondag langs komt om te kijken wat hij voor ons kan doen. Geweldig, ons gebed is verhoort, want een aantal weken geleden in de meeting hebben we gebeden voor vrijwilligers uit Zuid Afrika zelf.
Volgende week begint de zomer vakantie, deze vakantie duurt zo'n 5 weken. In de vakantie gaan we kamperen met de kids en we willen met de kinderen nog een betaald uitje doen, zo dat ze niet de hele tijd binnen Goeie Hoop zijn en ze ook een mooie herinnering hebben. Hier hebben we wel geld voor nodig. Het lijkt mij geweldig als jullie daarin iets willen bijdragen, om zo ook deze kinderen een mooie, onvergetelijke vakantie te geven. U/jij kunt dit geld, als je iets kunt missen, overmaken op mijn rekeningnummer: 1375413 t.n.v. Hanke van Dijk, O.v.v. vakantie goeie hoop. De kinderen en ook wij zullen jullie erg dankbaar zijn!
Veel succes daar met alle Sinterklaas voorbereidingen, surprises, gedichten, kerst, etc.;) Vorige week zondag hadden we een adventsfeest, dus ik kom al een beetje in de kerststemming, het is wel gek om met zulk warm weer kerstliedjes te zingen.. Zondag was het al 36 graden in de schaduw, die nacht hebben we buiten geslapen op het balkon. Heerlijk, het voelde echt als een slaapfeestje.
Dus voor jullie sterkte met de kou, dan geniet ik hier van het warme zonnetje.
Liefs, Hanke
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordons bay 7151
South Africa
-
27 November 2013 - 15:14
Tante Janny:
Wat een mooi verhaal weer. Ik zie het allemaal voor me. Het lijkt me voor kinderen als die R ook inderdaad heel erg, je voelt je teveel en ongewenst! Hopelijk komen er ook voor hem en zijn zusje betere tijden!!
Wat fijn dat de kinderen je zoveel liefde geven, dat lijkt me elke keer weer een warm bad. En anders krijg je dat wel van die hoge temperaturen daar: heerlijk! Echt koud is het hier ook nog niet, maar we komen alweer lekker in de Sintstemming. Ik ben heel druk bezig met de gedichten..!
Ga lekker verder met genieten Hanke en leef dicht bij de Heere.
Dikke knuffel van tante Janny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
