Alweer twee maanden in baie mooi Zuid Afrika

Hallo lieve mensen,

Hoe gaat het daar? Hier gaat het nog steeds erg goed, afgelopen zondag was ik hier alweer twee maanden. Dat betekent dat ik al 1/3 gehad heb, wat een gek idee.
Mijn vlechtjes zijn een groot succes! Ik heb er maar liefst 268, het heeft heel wat uurtjes werk gekost. Gelukkig vergezellen Willemijn en Arjanne me in deze haardracht, we weten precies welke pijntjes we door maken.:) Want in het begin slaapt het niet heel plezierig, maar het went gelukkig snel. Pas dachten ze al dat we zusjes waren. Hmm, zo erg lijken we nu ook niet op elkaar.. De mannen (en ook vrouwen) vinden dit haar erg mooi. 'O I love your hair, is it your own hair?', 'Ooo wauw', etc.,etc. horen we dan ook regelmatig als we ergens zijn. Of ze raken het even snel aan, want vlechtjes die niet donker zijn zijn hier blijkbaar erg bijzonder. Voor degenen die graag een zelfvertrouwen boost willen, wees welkom! :)

Er zijn 1,5 week geleden weer twee nieuwe jongetjes binnen gekomen, van drie en zes jaar. Ze leefden op straat. Onvoorstelbaar dat twee kleine jongetjes daar samen leven.. Ze waren vrijdag, op onze vrije dag, aangekomen. De volgende dag had ik vrij, toen ben ik een poos bij het kleinste jongetje L. geweest. Hij wilde alleen maar op schoot zitten, en kroop heel dicht tegen me aan. Hij viel in slaap op mijn schoot. Toen ik hem in bed legde stak hij meteen zijn armpjes weer uit en begon te huilen, hij wilde niet alleen zijn. Op een gegeven moment heb ik zijn broer even gehaald, bij L. sprongen de tranen in zijn ogen. Ontroerend om te zien. Ze hielden elkaar stevig vast. 's Avonds had ik de slaapdienst, L. huilde veel die avond, maar gelukkig is hij daarna lekker gaan slapen en heeft de hele nacht doorgeslapen. Hij is nu naar de boys unit gegaan, en slaapt samen met zijn broer in één bed.

Een paar weken terug waren er vier kinderen opgehaald door hun moeder voor een weekend. Zij had dit besproken met de social worker, maar bij ons was niets bekend. En waar we bang voor waren gebeurde, de kinderen kwamen zondag middag niet thuis. Moeder weigerde om ze weer bij Goeie Hoop te brengen. En wij hadden geen poot om op te staan, omdat de papieren verjaard zijn. We maakten ons vooral zorgen over de oudste meisjes, omdat ze dan niet hun school jaar zouden afmaken. Gelukkig belde de moeder van de kinderen dinsdag of de kinderen weer opgehaald konden worden, want ze besefte dat het toch beter voor ze was om weer naar school te gaan. De kids hier waren door het dolle heen toen de vier kinderen thuis kwamen, ze werden helemaal plat geknuffeld. Kleine T. was 's avonds erg verdrietig, want hier moest hij weer bij zijn vriendjes slapen in plaats van bij zijn zussen.. En M. van 6 vertelde grote verhalen aan de boys op zijn unit, waar J. weer shocked van was. Want buiten plassen, zonder wc dat kan toch niet? En badderen in een pan vond ie ook maar raar.. De moeder van deze vier kinderen woont namelijk in één van de vele sloppenwijken hier.
Voor de kinderen hier was het de laatste tijd lastig, ze zagen kinderen die naar huis gingen, of voor een weekendje naar huis mochten. En waarom mogen zij dan niet naar hun papa en mama? En hoelang moet ik nog bij Goeie Hoop blijven? Moeilijke dingen voor deze kinderen. Juist dan hebben ze onze liefde extra hard nodig.
Gisteren ben ik met Willemijn en S. en J. op bezoek geweest bij hun moeder. S. was de laatste tijd boos op haar moeder, helemaal toen ze zag dat anderen kinderen wel naar huis mochten of bezoek kregen. Dus hebben we besloten om haar moeder weer op te zoeken. Ze woont op een 'plaas'. Aan het einde van een appelboomgaard staan wat huisjes waar ze met mensen wonen die in de boomgaard werken. Van de buitenkant lijken het nog aardige huisjes, maar de binnen kant was echt oud, vies en klein. En ze wonen er met aardig wat mensen. Bijzonder om op deze manier de achtergrond van deze kinderen te zien, zo heb ik er echt een beeld bij. Bizar om te zien in welke omstandigheden mensen hier leven. Deze kinderen kunnen niet meer bij hun moeder wonen, omdat ze verstandelijk beperkt is. Dit was ook wel te merken, ze liet ons een piep klein baby'tje zien, haar kleinkind, maar wist zelf de naam van de baby niet meer. Het was een goed weerzien, en daarna zijn we nog bij wat vriendinnetjes van S. geweest.

Af en toe voel ik me een echte mama hier, zoals toen ik een slaapdienst had op de baby unit, zes kinderen voorlezen, liedjes zingen, samen bidden, naar bed brengen en niet te vergeten zes luiers verschonen zorgt wel voor een soort moeder gevoel, en ook zeker wanneer je ze 's morgens uit bed haalt en ze nog half slapend tegen je aankruipen en nog even lekker willen knuffelen.

Soms heb ik momenten dat ik opeens denk 'wauw, wat is het gaaf om hier te zijn!' Het is altijd genieten hier, maar soms ben ik me er opeens even extra bewust van. Net zoals ik me pas op een zondag ook weer bewust werd van mijn luxe leventje in Nederland, toen ik de werkers thuis bracht in de sloppenwijken. Het went niet om dat te zien, maar toch rijd ik er vaak 'gedachteloos' door heen.
Wat ben ik dan gezegend met mijn luxe Nederlandse leventje, en tegelijkertijd vraag ik me dan af waarom ik in Nederland geboren ben en anderen hier, waar ze eigenlijk geen toekomstperspectief hebben.. Lastige vragen, waar ik ook geen antwoord op zal krijgen. Maar het maakt me wel extra dankbaar als ik dan denk aan mijn thuis, familie en vrienden!

Elke dag geniet ik hier weer van de bergen, die ga ik missen in Nederland, en daarbij niet te vergeten de mooie luchten. Pas bracht ik 's morgens de kids naar school. De lucht was vrij donker en bewolkt, maar op één plek waren er zonnestralen te zien. Waarop O. zei 'Look auntie, there is the Lord', toen ik later naar de volgende school reed, was de lucht veranderd, en nu waren de zonnestralen op een andere plek. S. zei toen 'look auntie, the Lord is now there.' (Auntie Hanke reed glimlachend verder;))

Ik ben nog steeds druk bezig met het ik-boek van L. Ik heb het nu gehad over zijn familie, en waarom hij hier woont. Dit wist hij heel goed te vertellen, zijn moeder kon niet voor hem zorgen. Later zei hij: 'there was one little boy alone at home and that was me'....
Ook met twee andere kids ga ik beginnen met een ik-boek. :) En verder zijn we ook al bezig voor kerst, dat is een hele happening hier, daar hebben we al helemaal zin in! :) Dus dat word de komende tijd knutselen, teksten aan de kids leren, liedjes zingen, het huis in kerst sfeer brengen, etc. De kinderen hebben over een maand zomervakantie, dus dan hebben we alle tijd om dat te doen. Nog genoeg te doen dus hier!

Veel succes met alle dingen in Nederland, de kou, de regen, etc! Ik geniet hier heerlijk van het Afrikaanse zonnetje! :)

Veel liefs,
Hanke

Ps: Post krijgen hier is elke keer weer een feestje, dus nog maar een keer mijn adres :D
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordons bay 7151
South Africa