Ek geniet dit baie!
Blijf op de hoogte en volg Hanke
23 September 2013 | Zuid-Afrika, Gordons Bay
Hallo lieve Nederlandertjes!
Hoe is het daar in het herfstachtige Nederland? Ik kan jullie vertellen dat het hier in de afgelopen tijd ook wel herfst leek. Man wat een regen en wind en het was zo koud. Er ligt zelfs sneeuw (!!) in de bergen, voor de 2e keer dit jaar, het is al zo'n 30 jaar geleden dat er sneeuw lag in de bergen hier. Maar nu begint de zon dan echt te schijnen, heerlijk! :)
Ik vermaak me heeeel goed hier! Ben heerlijk aan het werk. Ik heb echt niet het idee dat ik hier nog maar twee weken ben. Het werk is hier nooit saai. Elke dag is weer anders.
Zo hebben we een puber meisje van 12 jaar die weg is gelopen, omdat ze gezoend heeft met een boy op school. Ze is over de gate geklommen en er van door gegaan. Elise en ik zijn er achter aan gegaan met de car, we kwamen haar al snel tegen, maar ze was echt te sterk voor ons 2en, we kregen haar met geen mogelijkheid de auto in, het was echt een strijd (Ik zal jullie de details besparen, maar het ging er heftig aan toe). Toen ik hulp ging vragen aan een man wist ze los te komen. Waarop we besloten hebben om terug te rijden naar Goeie Hoop, want dit zou ons met z'n tweeën nooit lukken. We hebben Erwin en Ida (de projectleiders) en de politie gebeld. De politie was er helaas veel later. Ik ben met Ida meegegaan in de car, met de politie achter ons aan om op zoek te gaan in de krottenwijk. Eerst naar M.'s tante, daar was ze niet. Haar tante is bij ons ingestapt zodat zij ons kon wijzen waar M.'s moeder woont. Ook daar was M. niet. Haar moeder rook ontzettend naar alcohol en andere vieze luchtjes. Ook moeder is bij ons in de auto gestapt op zoek naar M.'s zus. Met de raampjes iets open was de lucht nog redelijk te verdragen. Moeder was behoorlijk aangeschoten waardoor ze de weg naar haar dochter niet goed wist. Toen we daar uiteindelijk aangekomen waren bleek daar ook geen spoor van M. te zijn. Triest om zoiets mee te maken, en het is zo gevaarlijk hier dat we erg bang waren dat haar iets zou overkomen. Het enige wat we konden doen was bidden of God bij haar wilde zijn en haar wilde beschermen en haar weer terug bij ons wilde brengen. Zo gingen we de nacht in, en toen ging het alarm ook nog eens af, zou ze dat dan zijn? Maar nee, de security zag niemand. De politie heeft de volgende dag overal gezocht, maar geen spoor van M. Later kwamen er wel een aantal tips binnen en kwamen ze er achter in welk kamp ze verblijft, maar ze verstopt zich zelf goed. De politie heeft er nu een beloning op gezet, in de hoop dat mensen dan met tips komen. Waarschijnlijk zal M. niet meer bij ons terug komen. Nu ze de vrijheid gevoeld heeft is de kans zo groot dat ze weer weg zal lopen. Ze zal dan in een kinderhuis verder weg geplaatst worden, zodat het verlangen naar het straatleven minder zal worden, omdat ze daar geen mensen kent. Het is lastig en moeilijk te begrijpen waarom zo'n meisje nu voor de straat kiest, terwijl ze bij Goeie Hoop zoveel liefde krijgt. Aan de andere kant is het leven op straat zo vrij, je kunt doen wat je wilt en er is altijd wat te beleven. En zoals Ida tegen me zei in de car 's avonds toen we door de krottenwijk reden, het lijkt net één grote camping.
Van zaterdag op zondag van 17-9 uur heb ik gewerkt op de baby unit. Nou dat heb ik geweten ;) Toen het bed tijd was gingen ze me toch tekeer, maar uiteindelijk zijn ze allemaal lief gaan slapen. Ik sliep bij hen op de unit, maar echt slapen was er voor mij niet bij door al het gesnurk en andere vreemde geluidjes. De volgende keer toch maar lekker in mijn eigen bedje met de babyfoon naast me.
De peuters halen hier de raarste en grappigste capriolen uit, zo zat de hele wc op de baby unit opeens vol sokjes, en wat hebben we ook gelachen toen we vanaf boven een peuter zagen die tijdens zijn 'middag slaapje' uit zijn slaapkamer raam probeerde te klimmen.
De kids beginnen mijn hart steeds meer te veroveren :) Heerlijk als één van de kids bijvoorbeeld naar me toe komt en zegt: 'Auntie, can i give you a very very big hug?' Heerlijk al dat gekroel! :)
Het is me ook al snel duidelijk geworden dat je hier echt consequent moet zijn, anders blijven de kinderen door gaan. Dus wanneer een kind één waarschuwing heeft gehad en dan nog door gaat, dan volgt er ook echt een 'straf'.
O en trouwens, aan het links rijden ben ik al helemaal gewend hoor, dat word nog wat in Nederland als ik weer rechts moet gaan rijden..
Ik leer de achtergronden van de kinderen ook steeds meer kennen. Wat is het verschrikkelijk om te horen wat er met sommige kinderen gebeurt is voordat ze bij Goeie Hoop kwamen, daar lopen de koude rillingen echt van over mijn rug. Dan hoop en bid ik dat ze hier een veilige en liefdevolle plek hebben en dat we ze op weg kunnen helpen bij het opbouwen van een mooie toekomst. Ik ben dankbaar dat ik hier ben en dat ik zo ook mee kan helpen aan een, hopelijk, mooie en goede toekomst voor deze kinderen.
Ik ga vanaf woensdag met M. een meisje van drie jaar mee naar arbeidstherapie. M. heeft een achterstand. Bij de arbeidstherapie doet ze oefeningen om haar motoriek te ontwikkelen en ik ga deze oefeningen dan door de weeks met haar doen en daar dan verslag van leggen. Ik ben benieuwd! Ook ben ik deze week bezig met het maken van foto's voor een afscheidsboekje van twee kinderen die binnenkort naar Amerika gaan naar hun adoptie ouders. Zodat ze een herinneringsboekje hebben van de tijd dat ze hier geweest zijn.
De kinderen hebben nu voorjaarsvakantie dus zij zijn de hele week thuis. Morgen gaan we een zeskamp met ze doen. En woensdag hebben Elise, Riët en ik heerlijk een dagje vrij dan gaan we naar Chapman's peak (een berg in de buurt van Kaapstad).
Ik vind het super leuk om jullie leuke en lieve reacties te lezen op mijn weblog! Thanks! Leuk om te zien dat er vanuit Nederland aan me gedacht word. :) Tot de volgende blog! Ik heb nu nog niet zoveel foto's, binnenkort volgen er meer.
Liefs, Hanke
Ps. Voor degene die een kaartje willen sturen, dit is mijn adres:
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordons bay 7151
South Africa
Hoe is het daar in het herfstachtige Nederland? Ik kan jullie vertellen dat het hier in de afgelopen tijd ook wel herfst leek. Man wat een regen en wind en het was zo koud. Er ligt zelfs sneeuw (!!) in de bergen, voor de 2e keer dit jaar, het is al zo'n 30 jaar geleden dat er sneeuw lag in de bergen hier. Maar nu begint de zon dan echt te schijnen, heerlijk! :)
Ik vermaak me heeeel goed hier! Ben heerlijk aan het werk. Ik heb echt niet het idee dat ik hier nog maar twee weken ben. Het werk is hier nooit saai. Elke dag is weer anders.
Zo hebben we een puber meisje van 12 jaar die weg is gelopen, omdat ze gezoend heeft met een boy op school. Ze is over de gate geklommen en er van door gegaan. Elise en ik zijn er achter aan gegaan met de car, we kwamen haar al snel tegen, maar ze was echt te sterk voor ons 2en, we kregen haar met geen mogelijkheid de auto in, het was echt een strijd (Ik zal jullie de details besparen, maar het ging er heftig aan toe). Toen ik hulp ging vragen aan een man wist ze los te komen. Waarop we besloten hebben om terug te rijden naar Goeie Hoop, want dit zou ons met z'n tweeën nooit lukken. We hebben Erwin en Ida (de projectleiders) en de politie gebeld. De politie was er helaas veel later. Ik ben met Ida meegegaan in de car, met de politie achter ons aan om op zoek te gaan in de krottenwijk. Eerst naar M.'s tante, daar was ze niet. Haar tante is bij ons ingestapt zodat zij ons kon wijzen waar M.'s moeder woont. Ook daar was M. niet. Haar moeder rook ontzettend naar alcohol en andere vieze luchtjes. Ook moeder is bij ons in de auto gestapt op zoek naar M.'s zus. Met de raampjes iets open was de lucht nog redelijk te verdragen. Moeder was behoorlijk aangeschoten waardoor ze de weg naar haar dochter niet goed wist. Toen we daar uiteindelijk aangekomen waren bleek daar ook geen spoor van M. te zijn. Triest om zoiets mee te maken, en het is zo gevaarlijk hier dat we erg bang waren dat haar iets zou overkomen. Het enige wat we konden doen was bidden of God bij haar wilde zijn en haar wilde beschermen en haar weer terug bij ons wilde brengen. Zo gingen we de nacht in, en toen ging het alarm ook nog eens af, zou ze dat dan zijn? Maar nee, de security zag niemand. De politie heeft de volgende dag overal gezocht, maar geen spoor van M. Later kwamen er wel een aantal tips binnen en kwamen ze er achter in welk kamp ze verblijft, maar ze verstopt zich zelf goed. De politie heeft er nu een beloning op gezet, in de hoop dat mensen dan met tips komen. Waarschijnlijk zal M. niet meer bij ons terug komen. Nu ze de vrijheid gevoeld heeft is de kans zo groot dat ze weer weg zal lopen. Ze zal dan in een kinderhuis verder weg geplaatst worden, zodat het verlangen naar het straatleven minder zal worden, omdat ze daar geen mensen kent. Het is lastig en moeilijk te begrijpen waarom zo'n meisje nu voor de straat kiest, terwijl ze bij Goeie Hoop zoveel liefde krijgt. Aan de andere kant is het leven op straat zo vrij, je kunt doen wat je wilt en er is altijd wat te beleven. En zoals Ida tegen me zei in de car 's avonds toen we door de krottenwijk reden, het lijkt net één grote camping.
Van zaterdag op zondag van 17-9 uur heb ik gewerkt op de baby unit. Nou dat heb ik geweten ;) Toen het bed tijd was gingen ze me toch tekeer, maar uiteindelijk zijn ze allemaal lief gaan slapen. Ik sliep bij hen op de unit, maar echt slapen was er voor mij niet bij door al het gesnurk en andere vreemde geluidjes. De volgende keer toch maar lekker in mijn eigen bedje met de babyfoon naast me.
De peuters halen hier de raarste en grappigste capriolen uit, zo zat de hele wc op de baby unit opeens vol sokjes, en wat hebben we ook gelachen toen we vanaf boven een peuter zagen die tijdens zijn 'middag slaapje' uit zijn slaapkamer raam probeerde te klimmen.
De kids beginnen mijn hart steeds meer te veroveren :) Heerlijk als één van de kids bijvoorbeeld naar me toe komt en zegt: 'Auntie, can i give you a very very big hug?' Heerlijk al dat gekroel! :)
Het is me ook al snel duidelijk geworden dat je hier echt consequent moet zijn, anders blijven de kinderen door gaan. Dus wanneer een kind één waarschuwing heeft gehad en dan nog door gaat, dan volgt er ook echt een 'straf'.
O en trouwens, aan het links rijden ben ik al helemaal gewend hoor, dat word nog wat in Nederland als ik weer rechts moet gaan rijden..
Ik leer de achtergronden van de kinderen ook steeds meer kennen. Wat is het verschrikkelijk om te horen wat er met sommige kinderen gebeurt is voordat ze bij Goeie Hoop kwamen, daar lopen de koude rillingen echt van over mijn rug. Dan hoop en bid ik dat ze hier een veilige en liefdevolle plek hebben en dat we ze op weg kunnen helpen bij het opbouwen van een mooie toekomst. Ik ben dankbaar dat ik hier ben en dat ik zo ook mee kan helpen aan een, hopelijk, mooie en goede toekomst voor deze kinderen.
Ik ga vanaf woensdag met M. een meisje van drie jaar mee naar arbeidstherapie. M. heeft een achterstand. Bij de arbeidstherapie doet ze oefeningen om haar motoriek te ontwikkelen en ik ga deze oefeningen dan door de weeks met haar doen en daar dan verslag van leggen. Ik ben benieuwd! Ook ben ik deze week bezig met het maken van foto's voor een afscheidsboekje van twee kinderen die binnenkort naar Amerika gaan naar hun adoptie ouders. Zodat ze een herinneringsboekje hebben van de tijd dat ze hier geweest zijn.
De kinderen hebben nu voorjaarsvakantie dus zij zijn de hele week thuis. Morgen gaan we een zeskamp met ze doen. En woensdag hebben Elise, Riët en ik heerlijk een dagje vrij dan gaan we naar Chapman's peak (een berg in de buurt van Kaapstad).
Ik vind het super leuk om jullie leuke en lieve reacties te lezen op mijn weblog! Thanks! Leuk om te zien dat er vanuit Nederland aan me gedacht word. :) Tot de volgende blog! Ik heb nu nog niet zoveel foto's, binnenkort volgen er meer.
Liefs, Hanke
Ps. Voor degene die een kaartje willen sturen, dit is mijn adres:
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordons bay 7151
South Africa
-
23 September 2013 - 21:51
Tante Janny:
Je maakt heel wat mee! Wat fijn dat je echt wat kunt betekenen voor die kinderen! Worden er alleen kleintjes geadopteerd of ook wel oudere? Tot welke leeftijd mogen ze in Goeie Hoop blijven? Het valt hier nog wel mee met de herfst hoor. Ik heb tenminste nog geen sneeuw gezien. Hanke, ook van mij een very, very big hug en ga vooral door met bloggen! Het is erg leuk om te lezen! -
23 September 2013 - 22:41
Moes:
Ha Hanke,
Wat maak jij veel mee daar! Fijn om te lezen, dat je baie geniiet. 't Lijkt inderdaad al wel langer dan twee weken geleden dat we op Schiphol stonden.
Leuk , dat het zulke kroelaapies zijn. Ze zijn bij jou aan het goede adres.
Wees net zo consequent als je moeder,hm,hm, dan komt het wel goed met de opvoeding.
Ik ga groep acht weer blij maken met de foto's!
Een fijne werkweek toegewenst. Dikke knuf voor jou en je zwarte krullenbolletjes.
Weltrust
xxx moes
-
24 September 2013 - 08:19
Betty Schaafsma:
'k Heb weer genoten van je blog Hanke! Een fijne week gewenst en we kijken weer uit naar je volgende verslag!
Hartelijke groetjes van ons allemaal,
Betty Schaafsma -
24 September 2013 - 08:34
Beppie Verhaar:
Hoi Hanke,
Erg leuk om steeds je verslagen te lezen.
Groetjes Beppie -
24 September 2013 - 11:42
Jannie V Erven:
Hoi
Hanke
Fijn om te lezen dat je daar op de goede plek zit.
En je je weet gedragen door Hem.
een vriendelijke groet Jannie. -
27 September 2013 - 22:02
Wilhelmus En Anja:
Hallo Hanke,
Heel leuk om je blogs te lezen, zo blijven we op de hoogte van al je belevenissen daar.
Het zijn mooie ervaringen die je op doet!
We blijven je volgen.
Hartelijke groeten,
Wilhelmus en Anja -
28 September 2013 - 14:06
Jaap En Alie:
beste Hanke,
we waren er nog niet aan toe gekomen jouw blog te lezen, dat hebben we nu gedaan.
Wat maak je veel mee daar ! erg leuk om te lezen.
Fijn dat je het daar zo naar je zin hebt. We blijven je volgen...tot de volgende keer
hartelijke groeten
jaap en alie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
